al weer een dikke week

We zijn hier alweer een 12 dagen en we beginnen alweer met aftellen, we willen nog helemaal niet naar huis want we willen nog zoveel doen, gister zijn we naar jinja geweest, daar begint oorspronkelijk de nijl, de ugandezen zijn hier erg trots op, want het is de langste en snelst stromende rivier van de wereld, met dik 600 kilometer.
We stoppen eerst even in het stadje jinja en dat is een mooiere stad dan kampala, daar is het druk ,vol, en vies er hangt een stank in destad van al het afval wat hier gewoon op straat word verbrand, maar ja kampala heeft ook 1,8 miljoen inwoners dus is ook mega groot, de houten hutjes staan naast appartementen complexen en mensen en kinderen leven er op straat, maar in jinja is het wat rustiger wat schoner.
fufu de chauffeur van de missie is met ons mee en onderweg leren we heel wat van elkaars cultuur en praten voluit over het leven hier, het is een lieve man die al een aantal jaren hier voor het kinderdorp werkt , hij heeft 3 kinderen waasrvan de jongste twee hier op school zitten , zei gaan wel elke dag naar huis na schooltijd.
In jinja willen we eerst wat gaan eten, en zoals alles gaat het hierop zijn afrikaans, in een loom tempo, na een broodje willen we wat souveniers mee nemen voor thuis .
De hele tijd als wij buiten wat zitten te eten hangen er wat jongens om ons heen , vanlars zijn leeftijd ongeveer, als wij opstaan op te vertrekken ,en de ober zeg maar onze borden weghaalt sringenz e op ons af en graaien de overblijfselen van onsbord, ik ben te verbaasd om te reageren, mijn half opgegeten broodje word zo opgegeten,!
Zo leven sommige kinderen hier, het is te erg voor woorden,
na een boot tochtje over de nijl, weer richting namugono, we vragen fufu of hij wil stoppen bij de supermarkt , we moeten nog wat boodschappen doen voor de rest van de week, onderweg hebben we al groente en fruit gekocht, erstaan tal van groente en fruit kraampjes langs de weg, eenmaal uit de auto komen ze als vliegen op je af met hun tomaten, boontjes, wortels , bananen, en zewillen het je allemaal verkopen, met een goed gevulde tas vervolgen we onze reis terug, bij de supermarkt , worden we weer gecontroleerdopexplosieven , de auto gecheckt,en wijzelf ook voor we naar binnen gaan, met eengoed gevulde kar naar de auto, eigenlijk schamen we onsdood hier ,een gemiddelde ugandees moet hier voorhet geld wat wij hier uitgeven een dikke maand werken,
Weer op het kinderdorp staan al een paar kinderen ons op te wachten, we worden onthaald met knuffels en en ze kruipen allemaal tegen je aan , zondag middag hebben we hier bij ons guesthouse een knutsel middag gehad en de kinderen wilden dat wel weer,we beloven ze morgen te zien in de playroom, het is bijna 18.00 en dan moeten de kleintjes eten,
Ze zitten hier wat langer op school dan bij ons dus na schooltijd heb je ongeveer een twee uren om wat te doen , dan is het donker.
Maar zondag dus knutselen, en we kregen onverwacht visite van onze friese vrienden, heel leuk ,ze waren aardig onder de indruk,maar eenmaal op het sportveld aangekomen warenzeal snel aan het volleyballen met de jeugd, dikke pret natuurlijk, ze doen hier veel aan volleybal, sterker nog het volleybal team van de primary heeft een toernooi gewonnen en zijn dus de beste jeugd van uganda!!!ze zijn hier erg trotds op.
Vandaag weer een druk dagje op het dorp, we gaan nog naar p6 en p7 om de terug geschreven brieven op te halen , en hebben vanmiddag ik geloof p 2 in de playroom , de dag vliegt zo ook voorbij....